پوستر و شعر- برای پدرخوانده ای که جانمازش خون است و مرگ را تسبیح می گوید

تو را چه سود

               فخر به فلک بَر

                                فروختن

هنگامی که

             هر غبارِ راهِ لعنت‌شده نفرینَت می‌کند؟

تو را چه سود از باغ و درخت

که با یاس‌ها

              به داس سخن گفته‌ای.

آنجا که قدم برنهاده باشی

گیاه

    از رُستن تن می‌زند

چرا که تو

تقوای خاک و آب را

                       هرگز

باور نداشتی.

فغان! که سرگذشتِ ما

سرودِ بی‌اعتقادِ سربازانِ تو بود

که از فتحِ قلعه‌ی روسبیان

                              بازمی‌آمدند.

باش تا نفرینِ دوزخ از تو چه سازد،

که مادرانِ سیاه‌پوش

ــ داغدارانِ زیباترین فرزندانِ آفتاب و باد ــ

هنوز از سجاده‌ها

                    سر برنگرفته‌اند!

Advertisements